18 Ekim 2013 Cuma

Alışmak ...

İnsan olmak ne kadar zor hiç düşündünüz mü? Hayata alışmak ne kadar zor. Bunu bir çocukla beraber sil baştan büyürken çok iyi anlıyor insan. 

Önce doğup, annenin rahat karnından sonra çıktığın yeni ortama alışman gerekiyor . Ufak tefek uyum sağlaman bile 40 gün (derler) sürüyor. Sonra annenin memesini emmeye alışman gerekiyor. Ardından gazlı günlerle bağırsaklarının ortama ayak uydurması gerekiyor. 

Zaman geçiyor 5-6 aylık olunca katı gıdayla tanışıp alışmaya çalışıyorsun. Katı gıdayı gören bağırsaklar tekrar sapıtıyor. Bizimkiler 9 gün çalışmayı bırakıp izne çıkmıştı. Alışma süreci işte. Sonra uyumayı öğrenmen ve öğrendiğine alışman gerekiyor. Uyumayı öğrenmek nasıl bir şey düşünemiyorum bile. Uykun gelir uyursun işte di mi? Öyle değil işte. 

Sonra sürünmeye, emeklemeye ve yürümeye alışman gerekiyor. Etrafındaki bir sürü yabancıya alışman gerekiyor. Ve tüm bunlar hayatının ilk yılında oluyor. Bu arada boyun neredeyse doğduğun boyun 2 misline çıkıyor. Kilon ikiye üçe katlıyor. Yani vücudun uzuyor ve genişliyor. O kadar kısa sürede oluyor ki bu gelişim acaba can acısı hissediliyor mu diye düşünüyorum bazen. 

Doğduğundan beri beze doldurduğun kaka ve çişi tuvalete yapmaya alışman gerekiyor. Sonra kendi kendine giyinip soyunmayı da öğreniyorsun. Parmaklarını, ellerini randımanlı olarak kullanmaya başlıyorsun. 

Yaşın geliyor önce anaokuluna sonra arkadaşlara öğretmenlere alışman gerekiyor. Sonra ilkokul, okuma yazma, matematik falan filan. Ortaokul lise üniversite hep iş hayatına hazır olman, alışman için. 

Bunların hiçbiri burada yazıldığı gibi kolay olmuyor. Hepsi de çok meşakkatli süreçler. Büyüdüğünde kimse düşünmüyor acaba ben yürümeyi nasıl öğrendim diye. Cevap belli, hiç de kolay olmadı. Kısacası o kadar badireler atlatıyoruz ki erişkin olana kadar, o kadar zaferler kazanıyoruz ki kendimizi ne kadar kutlasak az. Evet belki çevremizdeki herkes yapıyor bunu ama hepsi de birer zafer aslında. 

Yoksa ilk adımını atan bebeğin annesi havalara uçar mıydı? Ya da kakasını tuvalete yaptığı için çocuğuyla gurur duyan anne deli mi? 

Zor işler bunlar. Hayat bize zor.

Bu konu nereden mi aklıma geldi ? Yorgana alışmaya çalışıyoruz bu sıralar. Yorgan. Bildiğin yorgan. Oradan geldi aklıma yani. 


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder