10 Haziran 2013 Pazartesi

Çocukları severken kullanılan dile dikkat...

Çoğumuz çocuklarımızı “Benim yakışıklı oğlum/güzel kızım” diyerek severiz. Bence anne baba olarak çocuklara güzelliğin öncelikli bir değer olduğunu telkin etmek sadece estetik ve kozmetik endüstrisine yeni müşteriler yaratacaktır. 



Öncelikli değer olarak fiziksel görünümü içsel görünümden önde tutmanın ne gibi sakıncaları olabilir? 

Birincisi, güzel ve yakışıklılık ölçütleri istatistiksel olarak hesaplandığında insanların ancak yüzde 20-30'u toplum tarafından güzel ve yakışıklı olarak algılandığı bulunmuş. Yani geriye kalan yüzde 70-80’lik kısım çeşitli derecelerde daha az güzel ve yakışıklı olarak algılanıyor. Bu şanslı azınlıktan olmayan kesim için hayatının başından itibaren mutsuz olmak demek. 

İkincisi, insan değiştiremeyeceği şeye odaklanırsa depresif ve mutsuz olurmuş. İnsanoğlu fiziğini güzelleştiremiyebilir ama ruhunu güzelleştirebilir. Gerçek güzelliğin ve insanı güzel yapan şeyin sevimlilik, olumluluk ve özgüven olduğunu savunanlar, insanoğluna değiştirebileceği değişkenleri sunarak mutlu olma şansı tanımaktadır. 

Prof. Dr. Nevzat Tarhan’a göre çocukluk dönemlerinde fiziksel görünümün çok yüceltildiği, sadece ince ve güzel görünmenin konuşulduğu evlerde büyüyen gençlerin beyin gelişimi bundan etkileniyormuş. Batı kültürünün de görselliği ve estetik değerleri yüceltmesi sayesinde son yıllarda ergen estetik operasyonlarında artış yaşanıyormuş. Ergenler harçlıklarını toplayıp estetik ameliyat oluyormuş. 



(Topuklu ayakkabılara dikkat)

Ergenler arasında manken hastalığı olarak bilinen Anoreksiya Nervoza veya Bulimia gibi hastalıklar artmaktaymış. Beden Dismorfik Bozukluğu gibi insan beyninin estetik algılama ile ilgili alanının bozulduğu görülmekteymiş. 29 kilo olduğu halde kendisini 100 kilo gibi algılayarak 500 kalori ile beslenen gençlerin veya aynaya baktığında güzel olduğu halde kendini çirkin olarak algılayan gençlerin beyinlerinde estetik algılama ile ilgili sinirsel yapılar bozuk olduğu gözlemlenmiş. Bu gençlerin beyinleri “objesiz algılama” yapmakta ve olmayan görünümü gerçek sanmaktaymış. Bu derece ilerlemiş durumlarda tedavi ancak hastanede yapılabilirmiş. 



Kısacası değerlilik ölçüsü olarak iyi insan olmayı benimseyip çocuğumuzu severken onun iyi huyunu, güler yüzünü vurgulamamız daha akıllıca olacaktır. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder