Kaybolma Hali Acil Durum Kuralları

3 yaşından itibaren başlayan bireyselleşme ve kendini ispat etme davranışlarının hangi durumlarda, onun güvenliğini tehlikeye atabileceğini o yaştaki çocuğunuza nasıl anlatırsınız?

a) Kalabalık ortamlarda kendi başını alıp gitmemesi için onun elini hiç bırakmam, bırakmasına izin vermem, gerekirse kucağımda taşırım

b) Gitmeden önce ona ne yapması gerektiğini anlatırım, ve ona uygun davranmasını beklerim. Şayet davranmazsa ve başını alıp gitmeye kalkışırsa ona hatırlatmaya çalışır, gerekirse kızar ve ceza veririm. Ki bu genellikle hep birlikte eve dönme cezası olarak uygulanıyor.

Çocuğun anlama kapasitesiyle orantılı, daha küçük 2-3 yaşındakiler için genelde a şıkkı uygulanırken, 3-4 yaşındakiler için daha çok b şıkkı uygulanıyor sanırım.

Peki diyelim ki herşeye rağmen bu kalabalık ortamda çocuğunuzu kaybettiniz, çocuğunuz ne yapması gerektiğini biliyor mu?

Bir iki saniye içinde kaybolabilirler çünkü çok hızlı hareket ediyorlar ve küçük oldukları için sizin farketmeyeceğiniz yerler girebiliyorlar. Biz minicik mağazanın içinde yeğenimi kaybedip , aramak için mağazanın dışına fırladığımızda kendisinin vitrine girip boncuklu kolyelerle oynadığını görmüştük.

Ben yakında bu yaştaki küçük çocukların bileklerine filan takılacak, vücuda zarar vermeyecek, GPS sinyali yollayabilecek ve bir akıllı telefonla haberleşebilecek ucuz bilekliklerin çıkacağını düşünüyorum. Çok mu bilim kurgu sizce? Bu konunun ne kadar etik olduğu, bu gibi cihazların kaç yaşına kadar çocuk haklarını ihlal etmediği ayrı bir tartışma konusu olur. Anne olarak çocuğumun her yaptığını bilmek isterim (miyim acaba emin olamadım aslında) ama bakalım aklı erince o her yaptığını bilmemi isteyecek mi? Neyse dediğim gibi bu ayrı birkonu.

Rüyadan uyanıp geleneksel yöntemlerle ilerlersek çocuğumuza kaybolma gibi acil durumlarda ne yapması gerektiğini tekrar tekrar anlatmak gerek.

Kural 1: Kaybolduğunda anneni-babanı aramak için dolaşmaya başlamayacaksın. Durduğun yerde bize isimlerimizle (anne/baba olarak değil) seslenmeye başlayacaksın.

Kural 2. Bulunduğun yerde bizi bulması için en güvenli insanı tespit etmeye çalışacaksın. Bu bir mağazada kasiyer olabilir, havaalanında güvenlik görevlisi veya polis gibi üniformalı biri olabilir.

Kural 3. Eğer bir yabancı sana gelip, elini tutup ‘Benimle gel’ diye seni götürmeye çalışırsa, yüksek sesle ‘HAYIR, sen benim annem/babam değilsin, ben kendime yardım edebilirim‘ diye bağıracaksın.

Dışarı çıkarken ceketine, pantalonuna ebeveynlerin telefonları, adresler ve isimlerin yazdığı bir kart koyulabilir. Ayrıca Jennifer Moore Mallinos'un Kayıp Çocuk Odası adlı kitabına da bir göz atmanızı tavsiye ederim. Yukarıdakine benzer durum ve kuralları eğlenceli bir dille anlatan bir çocuk kitabı. 

Bu deneyimi hiç kimsenin yaşamasını istemem , önlem almak ihtimalleri azaltabilir. Ben yine de elimi bırakmaması için elimden geleni yapmaya çalışırım.