BamBam Sendromu Koydum Adını

Cimcime’de son zamanlarda vurma ve ısırma hikayesi başladı. Bana kafa göz dalmalar, bakıcısını ısırmalar filan. 

İlk farkettiğimde acaba bakıcısından mı gördü, bakıcı ona vuruyor o da bakıcıdan mı öğrendi diye şüphelendim hemen (direk çuvaldızı bakıcıya sapla modu).  Ufaktan sıkıştırdım bakıcıyı , yemin billah etti vurmam ben ona diye. Zaten ilişkilerine bakınca şiddet uygulayanın Cimcime olduğu belli. Abla gel otur, oturmazsa çaaat. Abla oyuncağı ver, vermezse harttt.

Yine de bakıcıyı dedektif gibi yakın takibe alıp kendi kendime sıkıntı yapmaya, şamar izi var mı diye  çocuğun orasını burasını kontrol etmeye, acaba işe erken gidip geç geliyoruz bize mi tepki veriyor diye dertlenmeye  başladım.

Bazen biz ayaklarını kollarını filan ısırır gibi yapıyoruz çocuk da yanlış anlayıp bize aynısını mı yapıyor diye sevgi ısırıklarını filan bıraktık.( İnsan gibi seviyoruz çocuğu artık yani)

Sonra bir gün Mahallenin En Mutlu Bebeğini okurken ampul yandı. Harvey Karp der ki “Bebekler küçük mağara adamları gibidir. Taşdevrindeki BamBam gibi yani.  Bebekler henüz uygarlaşmamış ve ilkeldirler. Onlar için vurmak ve ısırmak iletişim kurmanın ilkel yollarıdır.

Kısacası bu durumun 2-3 yaştaki çocuğun gelişim özelliğinin normal bir parçası olduğunu, çocuğumun bir mağara adamı olduğunu anladım, ve nasıl bir anneysem artık "rahatladım". Bakıcının da peşini bıraktım (mı acaba?)

Bu konuyla ilgili yaptığım internet kazılarım esnasında rastladığım şu detaylar çok enteresan, sizin de ilginizi çekerse:

• Her insan içgüdüsel olarak vurma/şiddet eğilimi ile doğar, zamanla engellemeyi öğrenir, ancak bunun için empati duygusunun gelişmesi gereklidir, ki bu da 3 yaş sonrasında gelişir.
• İlk 3 yaşta duygularını ifade edemeyen çocuk için vurma/ısırma/ağlama gibi dolaylı yollar kullanması çok normaldir,
• Çocuk vurduğunda ne olacağını merak eder
• Bir kere vurup karşısındakinin üzüldüğünü gören çocuk bir daha aynı tepkiyi alacak mı diye denemek için vurabilir,
• Dikkat çekmek için, istediği bir şey olmadığı için ya da kıskandığı için de vuruyor olabilir,
• Az kural koymak da çok kural koymak kadar çocuğu kötü etkiler.

Bu durumla başetmek için öneriler de var Allahtan;

• Sakın siz de vurup "bak ne kötü oluyor" diye göstermeyin, çocuk onun şaka oldugunu anlamaz, anne/baba da vuruyor, demek ki vurmak normal diye algılar.
• Hissettiği duyguyu onun yerine adlandırmalı, hem onun da adlandırmasına yardımcı olur, hem de onu anladığınızı belirtirsiniz: "şimdi kızdın, biliyorum"  "şimdi şöyle hissediyorsun anlıyorum" gibi
• "Yaptığın yanlış" demek yerine pozitif yönlendirme yapın, "öyle vurmak yerine böyle yavaşça dokunursan daha güzel olur" gibi

Hadi uygulayalım bakalım, Bambam'dan bir Çakıl çıkarabilecekmiyiz.